29 Haziran 2007 Cuma

*DEBBIE ROCHON; "B MOVIE QUEEN from OUTER SPACE

90'ların sonlarına doğru (1996-97) NOSTROMO Bilimkurgu dergisi'ni yayınlarken, editörümüz Giovanni Scognamillo'nun mektuplaştığı, "B" filmlerinin önemli "Çığlık Kraliçesi" DEBBIE ROCHON' a dergimize bir şeyler yazıp yazamayacağını sormuştuk. O da tereddüt etmeden kabul etmişti. Ardından NOSTROMO'nun kapağında ve içinde kullanabileceğimiz bize özel çektirdiği bazı fotoğrafları da ekleyerek yazısını göndermişti. Ne yazık ki NOSTROMO, bu yazı yayınlanmadan, 4. sayısından sonra kapandı... Havaların sıcak geçtiği bu günlerde, biraz serinlerim bahanesiyle, alt kattaki arşiv odama indim. Eski malzemeleri karıştırırken, Debbie'nin bize göndermiş olduğu dosyayı buldum. Neredeyse aradan on sene geçmiş olmasına rağmen pırıl pırıl duruyordu. İnceledim ve Fantastik Sinema' da yayınlamayta karar verdim... Ne yazık ki makale İngilizce, şu sıralar çevirmeye pek vaktim yok. Ama yakında çevirip, Türkçesini de buraya, İngilizcesinin yanına koymayı düşünmüyor değilim... Bu orjinal fotolar ve makale ilk defa burada yayınlanıyor. Fotoların yayın hakları Image Group'tan Gary Cook'a, makale Debbie Rochon'a aittir. İzin alınmadan kesinlikle hiç bir şekilde kullanılamaz. Debbie'ye ve Gary Cook'a zarif katkılarından dolayı geç olsa da teşekkür ederim...

SPACE CAMP
My tour of duty in and out of the Galaxy!
By; Debbie Rochon

Science Fiction is most certainly thinking man's genre. While horror movies, slasher flicks and exploitation videos are all gratifying and entertaining genres. Sci-Fi film makers warrant much more credit than their blood and gore loving peers. They bring complex and thought provoking stories to the screen. A memorable Sci-Fi script will not only present you with 90 or so minutes of viewing pleasure, but will also make you stop and question your own personal ethics. More so with the Sci-Fi genre than any other in the 'B- movie' arena, the psychological fight between good and evil, right and wrong is at the heart of every story. In the 50's and 60's we were inundated with aliens and space monsters who either wanted to punish us for being such bad / immoral humans or they were mutations from our own ghastly nuclear experiments. We are confronted by the very demons we created; from Frankenstein (James Whale-1931) to Godzilla (Ishiro Honda-1954) to Eraserhead (David Lynch-1977), the bottom line has always been: We are the monsters!

I do consider some of the great man-in-suit pictures to be Sci-Fi based. Take the Current Resurrection of the monstrous lizard Godzilla. According to his legend, he was born from the H-Bomb, clearly a man made monstrosity. Godzilla had every right to be more than a little mad at us, we never gave him a mate or a friend rather just a never ending flow of other angry mutated dinosaur-like-reptiles, of course he was going to storm into town all the cool architecture!

Now I know you hard core (or even soft core) Sci-Fi aficionados are screaming "Those aren't really SCIENCE FICTION movies!". And you're right, but my personal scale of what's Sci-Fi or not is slightly different than others! I come from much more of a horror movie background, having made 20 or so oozing epics. I have dabbled in the genre though, and I must say some of the most stimulating roles I've played have been in Sci-Fi flicks.

The first Science Fiction film I made was called The Regenarated Man (Ted A. Bohus-1994).The story line is a combination of The Toxic Avenger (Michael Herz, Lloyd Kaufman-1985) and Dr. Jekyll and Mr. Hyde (Various versions) with a splash of a 1950's mad scientist movie. The plot evolves around a scientist who is forced by thieves to drink his own potion. He occassionally becomes a monster-faced killer with a throbbing skull. When he's ready to kill someone his body opens up and bone fragments fly out and kill people. He finds himself in a contact with similar looking aliens and they save the day! I had a fairily small role in this film, I play a woman who is accosted by three thugs while on her way home from shopping. Just before they rip my clothes from my body The Regenerated Man comes out of the darkness and scares them off. The next scene has my character trying to explain to the police chief that a monster/alien saved me, needless to say they don't exactly believe me! The film was produced as a 'tribute' to the campy and innocent creature-features and Sci-Fi films of the 50's.

The next Sci-Fi film I made was in 1995 called Cybervengeance (J. Christian Ingvordsen). It was a very cool film about a guy who becomes so obsessed with plying his virtual reality games that they plying finally became real. He would go in to the game's 'world' for long periods of tine ende even becomes emotionally involved with the fictitious characters. In this film I play a princess he has to save in one of his virtual reality games. He goes back to the game over and over again throughout the film till he's on the verge of winning. But like the lead character in The Lawnmover Man (Brett Leonard-1992), he goes too far with his fixation. Now in order to leave the game he must win the game for real . The contest spans centuries and planets and he must win battle against the most hideous alien opponents ever created. I won't give the ending away, but it is a shocker!

Last year (1997) I made a picture called Alien Agenda: Endangered Species (1998). It's a very low budget movie, but the story is traditional Science Fiction. As a matter of fact it's all story with very little special effects! To me this is getting back to the true roots of Sci-Fi. A great story, something to learn and not an over abudance of optical illusions. Don't get me wrong, Sp-Fx are great, but if you can make them believable, then please don't do it! Unless of course the film maker's goal is to make something very silly and campy. In the Case of Alien Agenda: Endangered Species, the director opted for character developments and I thinks it works. In this story I play a TV reporter who investigates the whole alien abduction phenomena. I start finding out things I really shouldn't know according to the "Greys", a very dangerous alien underground group, and soon they plot to kill me. What's interesting about this flick is that the three middle stories were shot by three different directors in three various parts of the United States. It's interesting to see how they brought the stories and styles together. I think it has more to say than the bigger budgeted Sci-fi films I have done. I should clarify; anything under one million dollars US is considered low budget. I've starred in only low budget films so far, most ranging from one hundred thousand dollars to just under a million dollars. That is very little money in Hollywood standards. It's propably lunch money for the big budget super stars! Alien Agenda: Endangered Species was made for ten thousand dollars! Without a doubt it's the lowest budgeted movie I have worked on. But it stands up because it has a good pilot. And to me that's what really great Science Fiction is based on, great stories.

I should mention some of my many favorite Science Fiction films. It's very hard to name just a few, there have been so many wonderful fantasy films made since the invention of motion pictures. If Fritz Lang's Metropolis (1926) can be considered Sci-Fi, then this has to be one of the all time great genre films. Lang made more than a classic movie, he made a masterpiece. His depiction of a futuristic society was uncannilly accurate. One of my all time favorite Sci-Fi films is Ridley Scott's Alien (1979). I'm such a huge fan of Scott, Blade Runner (1982) is another cult hit that no other film maker has been able to duplicate regardless of how hard they try! Another great work of art is James Cameron's The Abyss (1989) a wonderful film that was orginally lost in a sea of ocean movies that were released at the same time. All the other films were horrible, but this one stands out as a classic. Very inventive and involving. I guess you could say Mr. Cameron has done well with 'water' movies after his recent success with Titanic (1997)!..

I'm currently working on a futuristic gangster film called Split . It hasn't been completed yet, but will be done some time this year (Director; Chaim Bianco-Released in 2004)In this one I play a character called Cyclops who is a hit-person for a 100 year old Asian Madame. I have to undergo many hours of special effects make up every day before shooting because my character's face is complately mutilated on one side! It really made me appreciate all the hours of make up actors have to go through to become aliens and monsters!










Thanks alot for article to Debbie Rochon and thanks alot for the pictures to the Garry Cook (Image Group / Minnesota-USA)

WE LOVE YOU SOOOOO MUCH DEBBIE!..

DEBBIE ROCHON Web Site;
www.debbierochon.com

DEBBIE ROCHON Biography and Filmography;
http://www.imdb.com/name/nm0004193/



DEBBIE ROCHON / GALLERY
Photos (c) by Garry Cook (Image Group)

26 Haziran 2007 Salı

ROMERO'NUN ZOMBİ'Sİ ya da YÜZDE 99 ÖLÜM metin demirhan



"Cehennemde yer kalmayınca ölüler yeryüzünde yürüyecek..."

George Andrew Romero'nun yönetmiş olduğu 1978 yapımı Yüzde 99 Ölüm (Dawn of the Dead / Zombie), orjinal reklam broşürlerinde ve afişlerde bu sözlerle tanıtılıyordu. Bizde ise filmin, 80'li yıllardan birinde, sansürle ciddi problemler yaşadıktan sonra gösterime girebildiğini hatırlıyorum. Zamanında ilk vizyonunu kaçırdığım bu filmi, daha sonra Beyoğlu Emek sinemasında, o dönemlerde bir kaç kez yapılan Korku Filmleri Toplu Gösterileri'nden birinde, bol çizikli bir kopyadan izleme olanağı bulmuştum. Hatta yanımda günümüzün ünlü çizeri, Cihangir'de Bir Ev fenomeninin yaratıcısı dostum Oky'de vardı. Daha filmin 15. dakikasında sıkılıp, benim tüm ısrarlarıma karşın sinemadan çıkıp gitmişti. Eee. tabi 16 yaşında olup ta Sylvester Stallone'a tapan birine film yavan gelmişti. Ama bugün biliyorum ki Yüzde 99 Ölüm Oky'nin en sevdiği filmlerden biri... Video furyasının başladığı dönemde ise en az otuz kez (bu sayı bugün 200'ü geçmiştir) bu ritüeli tekrarladığımı anımsıyorum. İlginçti... Sinemalarda gösterime girdiğinde, afişinde yazan Yüzde 99 Ölüm adı garip gelmemişti ama, yönetmeninin George A. Romero olduğuna emin olduğum film, Lucio Fulci'nin imzasıyla lanse edilmişti. Nedenini daha sonra, Ölüm Bölgesine Dönüş ( Zombi 2 / Zombie Flesh Eaters-1979) ayni firma tarafından vizyona sokulunca çözer gibi olmuştum. Bu film de Lucio Fulci'nin olmasına karşın, George A. Romero'nun adı ile vizyona çıkmıştı. İki filmi de ithal eden firma İrfan Atasoy'un sahibi olduğu İrfan Film'di. Ya Dawn of the Dead'in sansüre takılmasını bertaraf etmek için afişleri değiştirmişlerdi, ya da depo görevlisi afişleri karıştırmış olmalıydı...

Her neyse, Romero'nun yaşayan ölüleri aslında Şafak'tan önce, daha Gece vakti cehennemden çıkıp, yürümeye başlamışlardı. Romero 1968'de Pittsburgh yakınlarında, çoklukla yöre halkının katılımıyla Yaşayan Ölülerin Gecesi'ni (Night of the Living Dead) çekmeye başladı (1). Tema olarak ise, ünlü yazar Richard Matheson'ın I'm Legend (Milliyet yayınları, Kara Dizi'den çıkan adıyla Hepimiz Vampiriz) adlı muhteşem romanı ona esin kaynağı olmuştu (2). Parasızlıktan siyah beyaz olarak çekilen film, Pittsburgh ahalisinin günde tek öğün yemeğe figüranlık yapmayı kabul etmesi sayesinde pek zorluk yaşanmadan tamamlanabilmişti.

Filmde muhtemelen bütçe yüzünden gösterilemeyen, sadece sözü edilen bir nedenden dolayı -hadi söyleyelim, bir uydunun dünyaya düşmesi sonucu yayılan radyasyon yüzünden- ölüler mezarlarından çıkıp, yürümeye başlarlar. Daha sonra ise, Korku Sineması meraklılarının pek çoğunun da bildiği gibi, bir evde kapalı kalan bir gurup insanı (ki içlerinden biri zencidir) taciz etmeye çalışırlar. Amaçları onları yemektir. Yerel güvenlik güçleri olaya el koymuş, zombi avına başlamıştır. Film, anlatmanın ihanet olacağını düşündüğüm sürpriz bir finale sahip...
4 Şubat 1940 New York doğumlu George A. Romero, senaryoyu yazıp, hem yönetmenliği, hem görüntü yönetmenliğini hem de kurguyu üstlenerek cebindeki cüzi miktardaki paraya katkıda bulunmuş ve bu onun kariyerinin başlangıcı olmuştur. 1973'te bu kez renkli olarak, senaryosu ve kurgusu da kendisine ait ilginç bir bilimkurgu filmi olan Çıldıranlar'ı (Crazies) çeker. Çıldıranlar, onun tür sineması üzerindeki başarısını perçinler.
1976'daki pek adı sanı duyulmamış filmi Cadının Mevsimi'ni (Season of the Witch) yönettikten bir yıl sonra, (bence en güzel filmlerinden biri olan) vampirik imgelerle dolu Martin'i (Martin-1977) çeker. Martin onun zombilerin dışında da iyi şeyler yapabileceğini kanıtlayan, mutlaka görülmesi gereken bir küçük başyapıttır sanki. Ardından bazı insanları ikna edip 1 milyon küsür dolarlık bir bütçe ile"Yaşayan Ölü" temasına Yüzde 99 Ölüm ile görkemli bir dönüş yapar. Hem de ne dönüş... Bu filmde onu kült mertebesine ulaştıracak her şey vardır. Özel makyaj efektlerinde, daha sonra Manyak (Maniac-William Lustig-1980) ve 13. Gün (Friday the 13th-Sean S. Cunningham-1980) gibi filmlerle mesleğinin arananları arasına giren Tom Savini vardır. Savini filmde, makyajları yapmış olmanın yanı sıra, motorsikletli Cehennen Meleklerinin de şefini oynamaktadır...

Senaryo ve müzik tasarımında (hatta İtalya'da gösterilen versiyonun kurgusunda) ünlü şok filmleri uzmanı Dario Argento'nun da parmağı olduğu düşünülürse, kim doyabilir böyle bir filmin tadına... Tabii ki filmin müziklerini Argento ünlü "Goblin" gurubu ile kotarmıştır. Muhtemeldir ki filmin kopyası bize, İtalya üzerinden gelmiştir. Jeneriğinde direk Dawn of the Dead yerine Zombie ya da Zombie: Dawn of the Dead yazdığını anımsıyorum.

Filmde, artık zombiler her yeri kaplamaya başlamıştır. Virüsü kapmayanlar ise güvenli bölgelerin arayışı içindedirler. Süper hareketli ve kanlı sahneler fani gözlerimizin önünden hızla akıp geçer. Romero kana susamış izleyiciye istediğini fazlasıyla verirken, bir yandan da içinde yaşadığımız tüketim yoplumunun sosyo-politik düzlemdeki parodisini perdeye getirmeyi ihmal etmez. Büyük bölümü, dev bir hipermarkette geçen öykünün kahramanlarının, oradan çıkmayı bir türlü beceremeyen hali göz önüne getirilince, Yüzde 99 Ölüm'ün sıradan bir korku (ve bilimkurgu) filminden daha fazla şey barındırdığı ortaya çıkar...
1981'de içinde Stephen King'in de birkaç saniye göründüğü, Ed Harris ve Tom Savini'li Amansız Mücadele (Knight Riders) gelir. Daha sonra EC Comics'in çizgi romanlarından esinlenerek, antolojik Korkunun Gösterisi'ni (Creepshow-1982) yönetir. Stephen King, Korkunun Gösterisi'nde de öykülerden birinin başrol oyuncusudur.
Yıl 1985 olduğunda, Zombi serisinin üçüncü ve yeni halkası Zombi Ölüm Günü (Day of the Dead) çıkar gün ışığına. Yönetmenliğin yanı sıra, senaryo da kendisine aittir. ama, istediği bütçeyi bulamaz ve planladığının çok altında bir parayla, tanınmamış oyuncuları kullanarak çalışmak zorunda kalır. Filmin öyküsü, bilim ile kaba (askeri) gücün çatışması üzerine kurulmuştur. Her yeri kaplayan zombileri yoketmek yerine, ehlileştirmenin doğru olacağına inanan, Dr. Frankenstein lakaplı Profesör Logan'ın (Richard Liberty) çalışmaları etrafında, bol kanlı bir biçimde döner konu. Bu ehlileştirme çalışmalarının ilk örneği olan Bub adlı zombiyi oynayan aktörün (Howard Sherman) pandomim yeteneğine hayran kalmamak elde değildir. Savini ise makyaj efektlerinin dozunu iyice abartır.
1988 "Maymunun Parladığı" yıldır Romero için. Sanatçı bizde Tutku adıyla gösterilen Monkey Shines'i çeker. Bu çok başarılı, bilimkurgusal ögeler içeren gerilim denemesinden sonra, 1990'da Yaşayan Ölülerin Gecesi'nin renkli yeniden çevrimi için senaryoyu bir kez daha kaleme alır. Bu kez yönetmen olarak özel efekt sihirbazı Tom Savini vardır. Ama film iyi bir yeniden çevrim olmasına karşın, orjinali kadar başarılı olamaz...

Aynı yıl Karanlık Taraftan Öyküler (Tales from the Darkside) adlı tv dizisinin, antolojik sinema versiyonuna Cehennemden Gelen Kedi (Cat from Hell) adlı bir bölüm senaryosu yazar (Tales from the Darkside The Movie-1990). 1991'de daha önce Yüzde 99 Ölüm'de birlikte çalışma olanağı bulduğu İtalyan yönetmen Dario Argento ile Edgar Allan Poe'nun iki klasik öyküsünden uyarlanan Ölümün Gözleri'ni (Two Evil Eyes) yönetirler. Argento kendi bölümünü ustaca anlatmayı başarırken, Romero işin üstesinden gelemez ve bölümü sıkıcı olur...

90'lar ve sonrası, tıpkı John Carpenter'da olduğu gibi Romero için de düşüş yıllarıdır. Stephen King'in Hayatı Emen Karanlık (The Dark Half) adlı romanından Karanlık Yarı'yı (The Dark Half-1993) çeker. Film romanın yanına bile yaklaşamaz... Bir ara, görseli ve konusu neredeyse tamamen Romero'nun zombi filmlerinden klonlanmış olan bilgisayar oyunu Resident Evil'in sinema uyarlaması için adı geçse de, yapımcılar filmi onun ellerine teslim etmekten vazgeçerler. O da, içinde ünlü punk rock gurubu Misfits'in de bulunduğu Ölümün Maskesi (Bruiser-2001) adlı, "Operadaki Hayalet" temasını güncelleştiren bir film çeker. Ölümün Maskesi sanatçının fanları ve de eleştirmenler tarafından başarısız bulunur. / (Sürecek)




















25 Haziran 2007 Pazartesi

*YILAN VE AKREP TEKNİĞİ (KUNG FU SİNEMASINDA "SARHOŞ USTA" TEKNİĞİ İLE BİR GEZİNTİ) metin demirhan


"Buraya hocamın intikamını almaya geldim kalleş köpekler!.. Yılan ve akrep tekniğimle hepinizi geberteceğim!.. Sıcak kumlara gömüp, taşlaştırdığım ellerimle vücutlarınızdan oluk oluk kan akıtacağım!..."

Eyüp Sultan, Yeni Mete Sineması'nda geçen çocukluk günlerimde duyduğum bu ve benzeri sözler, videoma ya da DVD oynatıcıma koyduğum her Hong Kong/Çin ürünü filmi izlerken aklıma gelir ve yazlık sinemaların bol olduğu o "2 Film Birden" li dönemlere giderim... Wang Yu ve Bruce Lee... Yaşı 30'un üzerinde olanlar ne demek istediğimi ve neler hissettiğimi anlayacaklardır. Hele bir de İstanbul'un kıyı köşe mahallelerinde ya da Anadolu'nun kırsal bölgelerinde doğup, büyümüşlerse...

İşte bu anılar ve duygular beni bu yazıyı yazmaya iten başlıca nedenler oldular. Her ne kadar Hong Kong-Kung Fu (ve diğer dövüş sanatları filmlerinin) kökleri onun filmlerine dayanmasa da, konunun Türkiye'deki tarihsel gelişimini göz önünde tutarak söze Wang Yu ile başlamak istiyorum; şu tek kollu uçan adamdan, hani enli ve keskin kılıcıyla kendisine ihanet edenlerden öcünü almak uğruna ağaçlara zıplayan, bir vuruşta otuz kelleyi koparan, çekik gözlü, sarı benizli kahramandan...
Kaynaklara göre; Jimmy Wang Yu, Yu Wang, Jimmy Wong Yu, Wang Zhengquan, gibi "aka"lara sahip olan Wang Yu, 18 Mart 1943'te Şangay'da (Shanghai) doğdu (Farklı kaynaklarda farklı tarihlere rastladım gerçi). Sporcu bir kimliğe sahipti ve uzun yıllar yüzücülük yaptı. 1962-63 ve 64 yıllarında, Hong Kong gençler yüzme şampiyonu olan Wang Yu'nun kaderi agresif yapısı yüzünden değişti. Şampiyonalara katılması yasaklanınca, kendini tümden sinema dünyasının içinde buluverdi. Yüzücülük yaptığı zamanlarda onun için bir ilk deneyim olan Shaw Brothers yapımı Kaplan Çocuk (Tiger Boy-1963) ile başlamış bulunan sinema kariyeri hızla tırmanışa geçti ve onu halkın çok sevdiği bir oyuncu, bir efsane (Chop Socky Legend) yaptı. İlginçtir ki, Amerika'da yayınlanan Oriental Cinema dergisinin editörü Damon Foster'ın bir makalesinde yazdığı üzere; Wang Yu hiç bir zaman ciddi anlamda Kung-Fu öğrenmedi. Aldığı bir parça Karate dersi ile, gençken katıldığı sokak döğüşlerinden edindiği tecrübe sayesinde durumu idare etti. Bu güne değin sayısız filmde oynayan ve bir kısmında da yönetmenlik yapan bu zat-ı muhteremin meşhur olmasını sağlayan, Hong Kong'da 26 Temmuz 1966'de gösterime giren Kolsuz Kahraman (The One Armed Swordsman / Dubei Dao) filmidir. Kolsuz Kahraman o güne kadar bir milyon Hong Kong doları hasılat getiren ilk film olma ünvanını da eline geçirdi. Doğal olarak devamları, hatta taklitleri çekildi. Bir türe öncülük etti, Kolsuz Kahramanlar furyasını doğurdu. Bir Shaw Brothers klasiği olan bu filmi, efsanevi yönetmen Chang Cheh yönetti. Gerçekte içinde pek fazla Kung Fu elementleri bulunmayan bu film, tam bir kılıç dövüşü festivalidir. Hem de minimum ölçüde "tel" efekti kullanılan bir başyapıt...

Usta Chi-Ju (Tien Fong) bulunduğu çevrede iyiliksever biri olarak tanınmasına karşın, düşmanları da olan biridir. Bunların en tehlikelisi "Uzun Kollu Şeytan" olarak anılan Cheng Tien-Shou adında, gaddarlığıyla ünlü başka bir Kung Fu ve kılıç ustasıdır. Bir gün usta Chi'nin evi Cheng Tien-Shou ve adamları tarafından basılır. Öğrencilerinden biri olan Fang Cheng (Feng Ku) ölümcül yaralar almasına karşın hocası Chi'yi koumayı başarır. Çarpışma sırasında Fang Cheng'in kılıcı kırılır. Ağır yaralanan Fang Cheng, çok sevdiği hocası ve oğlu Fang Kang'ın kollarında yaşama veda eder. Fang Kang babasının kırık kılıcını alır ve intikam yemini eder.

Yıllar Geçmiş, Fang Kang büyümüştür (Wang Yu). Babasının kırık kılıcını hep yanında taşımaktadır. Usta Chi, Fang Kang'ı kendi oğlu gibi büyütmüştür. Kızı Pei Erh (Pan Yin Tze) ve iki öğrencisi, ustanın Fang Kang'a daha fazla ilgi göstermesini hazmedemeyip, ona karşı diş bilemektedirler. Basit bir sebep yüzünden Fang Kang'ı düelloya davet ederler. Fang Kang onları ciddiye almamaktadır. Ama diğerleri dövüşmekte ısrar edince, kılıcını bile kullanmadan onları yener, sonra da gitmeye karar verir. Pei Erh bir anlık öfkesinin esiri olup, Fang Kang'ın boş bulunduğu bir anda, onun sağ kolunu keser. Fang Kang kanlı kolunu orada bırakarak, acılar içinde karlara bata çıka uzaklaşır. Bütün bunlar olurken, "Uzun Kollu Şeytan" Cheng Tien-Shou, adamlarıyla kasabaya gelir. Amacı daha önce başaramadığı suikastı gerçekleştirmektir. Bunun için onu ve öğrencilerini yenilmez kılacak silahlar icad etmiş, denemeye koyulmuştur bile. Usta Chi, Fang Kang'a olanları öğrenmiş, kızı ve iki öğrencisine onu bulup, kendisine getirmelerini emretmiştir. Fang Kang kan kaybı yüzünden bitkin düşüp bayılmıştır. yakınlardaki köyde, büyükbabası Wang (Lee Yan Ho) ile birlikte yaşayan Hsiao Man (Chiao Chiao) adlı genç kız Fang Kang'ı bulur ve evlerine taşır. Yaşlı adam ve torunu onu iyileştirirler. Fang Kang kısa sürede kendini toparlar ve işe yaramayan sol kolunu çalıştırmaya koyulur. Babasından geriye kalan kırık kılıç onu motive etmektedir. Fang Kang kısa sürede eski formunu bulur ve köyde sevilen bir kişi olur. Babasının katili ve hocasının baş düşmanı Cheng Tien-Shou'nun kasabaya döndüğünü öğrenince hemen yola çıkar. Amacı hem ustasını korumak, hem de babasının intikamını almaktır. "Uzun Kollu Şeytan"ın dehşet saçtığı kasabaya gelir. Ortalık kan gölüne dönmüştür. Sonunda babasının kırık kılıcıyla intikamını almayı başarır...


Yukarıda ve yanda;
Kolsuz Kahraman (The One Armed Swordsman / Dubei Dao-1966) . (c) Shaw Brothers.


Çin Boksörü (The Chinese Boxer / Long hu du-1970), Tek Kollu Boksör (The One Armed Boxer / Du bei chuan Wang-1979-71), Çin Kaplanı (A Man Called Tiger / Leng Mian Hu-1972-73), Tek Kollu Boksör Uçan Giyotin'e Karşı (One Armed Boxer vs. Flying Guillotine / Du bi quan wang dapo xue di zi-1974-75), bir atımlık James Bond George Lazenby ile oynadığı Krallar Çarpışıyor (The Man from Hong Kong-1974-75), çömez bir Jackie Chan'i de kadrosunda barındıran Öldüren Göktaşı (The Killer Meteors / Feng yu shuang liuxing-1976-77) ve Ölüm Parmağının Dokunuşu (Point the Finger of Death-1978) gibi filmlerle Türkiye'de de binlerce hayran kazanmıştır Wang Yu...
Kolsuz Kahraman ve daha bir çok çılgın Kung Fu filminin ünlü yönetmeni Chang Cheh, içlerinde Liu Chiua-Liang, Tu Chung Shun, Tsu Tsan Hong ve John Woo gibi yönetmenlerin de bulunduğu bir kuşağı etkilemiştir. 100 filme yakın bir yönetmenlik tecrübesine sahip Chang Cheh'in, Hong Kong-Kung Fu sinemasına kazandırdığı Ti Lung, (Alexander) Fu Sheng ve Kuo Choi gibi yıldızlar, efsanevi Wang Yu'nun yanı sıra, türe müsait (özellikle de çoğu kırsal kesimlerde bulunan) Türk sinema salonlarında da çocuk yaştaki seyircinin gönlünü fethetmeyi bilmişlerdir.

Chang Cheh'in bir çok ucubik filmi barındıran filmografisinden Kolsuz Kahraman'ın İntikamı (The New One armed Swordsman / San duk bei do-1971), On Çelik Parmak (Ten Fingers of Steel-1873), Beş Ölümcül Zehir (Five Venoms / Wu du-1978), Sakatlanmış İntikamcılar (Crippled Avengers / Can Que-1978) ve Altın Kollu Çocuk (Kid with Golden Arm / Jin Bei Tong-1979) gibi örneklerden birkaçı seyredildiğinde, onun pek te normal öykülerle uğraştığını söyleyemeyiz. Kullandığı statik kamera açılarının tekdüzeliğine rağmen, seçtiği öyküler ve kahramanlar onun filmlerini cazip kılan temel ögelerdir. Tabii filmlerde kullanılan fantastik Kung Fu teknikleri ile silahları unutmamak gerekir.

Chang Cheh'in izinden giden ve onun tuhaf öykü anlatma tarzını bir adım daha ileriye taşıma becerisini gösteren az sayıdaki yönetmenlerden biri olan Liu Chia-Liang, çekmiş olduğu Kung Fu Efsanevi Silahlar (Legendary Weapons of Kung Fu /Shi ba ban wu yi-1982) ve Sahaolin Ninja'ya Karşı (Shaolin Challenges Ninja / Heroes of the East / Zhong hua zhang fu-1978-79) gibi iki Shaw Brothers klasiği ile Kung Fu sinemasının önemli yönetmenleri arasına girdi. Shaolin Ninja'ya Karşı'da en iyi performanslarından birini sergileme olanağı bulan Liu Chia-Hui (yönetmenin kardeşi) gibi genç bir yeteneğin karşısında, Japon uyruklu (efsanevi) Yasuaki Kurata ve Yuko Mizuno ile bizzat Liu Chia-Liang'ın kendisi "Sarhoş Usta" rolünde yeralmıştır. Filmin ilginç özelliklerinden birisi de, bir yığın Çin ve Japon silahının içinde bulunduğu sayısız dövüş sahnesini barındırmasına karşın, karakterlerden hiçbirisinin ölmemesidir. Hong Kong dövüş sanatları filmlerinin bir çoğunun ana temasını oluşturan, düşman Japonlara karşı mücadele motifi, bir şekilde burada da yinelenmiştir. Ancak dönemin kan gövdeyi götüren filmlerinin aksine, Çin-Japon çekişmesi, bu karşıtlığın parodisi olarak ele alınmıştır.

Ho Tao (Liu Chia-Hui) zengin bir aileye mensup, genç ve ileri görüşlü Çin dövüş sanatları öğrencisidir. Babasının ısrarları üzerine, istemeden de olsa genç bir Japon kızı olan Kun Tse (Yuko Mizuno) ile evlenmek zorunda kalır. Bu istem dışı evlilik, genç çift arasında inatlaşmadan doğan bir çekişmeye neden olur. Kun Tse de, kocası gibi dövüş sanatlarına ve geleneksel silahlara meraklıdır. Bunu farkeden Ho Tao, aralarındaki inatlaşmanın da etkisiyle ona hünerlerini göstermeye kalkıp, Çin silahlarının ve dövüş tekniklerinin Japonlarınkinden daha üstün olduğunu söyleyince, Kun Tse öfkeden deliye döner. Ho Tao'nun sözleri üzerine ona düello teklif eder. Ho Tao'nun geleneksel Çin silahları ve Kung Fu tekniği, Kun Tse'nin Japon kökenli "Ninjitsu" tekniği ile karşı karşıya gelir. Sinema tarihinin en ilginç karı-koca kavgalarından birine tanık oluruz. Ho Tao kazanır ve bunu hazmedemeyen Kun Tse bavulunu toplayarak, Japonya'ya, ailesinin yanına döner. Aradan Geçen kısa zaman Ho Tao'ya karısını özlediğini farkettirir. Gururu kırılan Kun Tse'nin dönmeyeceğini düşünen genç adam, kafasında bir plan yapıp, uygulamaya koyulur. Karısına bir mektup yazarak, onu kışkırtmayı düşünmektedir. Japon dövüş tekniklerinin ne kadar işe yaramaz olduğundan bahseden bir mektup yazar ve onu aksini ispatlaması için tekrar düelloya davet eder. Mektup, Japonya'da kazayla Kun Tse'ye ders veren dövüş sanatları ustalarının eline geçince, durum bir memleket meselesi halini alır. Ustalar Ho Tao ile hesaplaşmak için Çin'e gelirler. İçlerinden biri yenilmezliği ile ünlü Ninjitsu ustasıdır (Yasuaki Kurata). Ho Tao zor durumda kalmasına rağmen, dünya nimetlerinden (şarap hariç) elini eteğini çekmişbir "Sarhoş Usta"nın (Liu Chia-liang) yardımıyla Japon ustaları yener ve karısına kavuşur.

Liu Chia-liang'ın yönettiği Shaolin Öldüren Karate (Return to The 36th Chamber / Shao Lin ta peng hsiao tzu-1980) ile Görünmez Savaşçı (Invincible Pole Fighter / Wu Lang ba gua gun-1983-84), Shaolin Ninja'ya Karşı ve Kung Fu Efsanevi Silahlar ile birlikte, 1989'da Warner Bros-Türkiye tarafından kiralık olarak Video kulüplere dağıtılmıştı. / (Sürecek...)

23 Haziran 2007 Cumartesi

*POST-APOCALYPTIC / KIYAMET SONRASI FİLMLER: ÇORAK TOPRAKLARIN YENİLMEZ SAVAŞÇILARI metin demirhan

Daha 70'li ve 80'li yıllarda, yazlık ya da kışlık semt sinemalarından aşina olduğumuz bazı filmlerin DVD versiyonlarını aramak ve bulmak, bulunca da çocuklar gibi sevinmek vazgeçilmez bir keyiftir benim için. İnternet üzerinden böyle bir arayış içine girince de hoş sürprizlerle karşılaşmamaksa mümkün değil... Daha çok "B" tipi korku, dehşet ve bilimkurgu türü fantastik filmlerin DVD'lerini yayınlayan firmalardan biri Shriek Show, üçlü paketler halinde piyasaya sürdüğü koleksiyonlarına Post- Apocalyptic Triple Feature'u da katmış. Üç disklik bu paketi, "Süpürüntü" tabir edebileceğimiz üç adet çok sevdiğim İtalyan Trash filmi süslüyor; 1990 Savaşçıları (1990: Bronx Warriors-1982), New York 2019 (2019: After Fall of New York-1983) ve Son Savaşçılar (The New Barbarians-1982). Hem de meraklısının gönlünü cezbedecek özel ekstralarla...

70'li ve 80'li yıllarda Franco Nero ile çektiği Keoma (Keoma The Violent Breed-1976) ve Kobra'nın Günü (Il Giorno dell Cobra-1980) gibi filmlerle tanınan Enzo G. Castellari, 1990 Savaşçıları'nı çekerken, John Carpenter klasikleri 13 Karakola Baskın (Assault on Precinct 13-1976) ve New York'tan Kaçış (Escape from New York-1981) ile Walter Hill'in Savaşçılar (The Warriors-1979) filminden etkilendiğini gizlemiyor... Hatta yönetmenin bu etkilenmeyi daha ileriye götürüp, sözkonusu filmlerin atmosferini bariz arakladığını söyleyenler de yok değil. Yine de, böyle klonlama usulüyle üretilen, bir yığın "Kıyamet Sonrası" İtalyan "Çöp" filminin en iyilerinden biri 1990 Savaşçıları. Walter Rizzati'nin 80'li yılların modasına uygun pop rock tarzı müziği ise filmin atmosferine müthiş katkı sağlıyor...
Kaos'un ve Anarşi'nin egemen olduğu, çetelerin kontrolündeki bir bölge olan New York'un Bronx bölgesi, hükümetin istimlak çalışmalarıyla karşı karşıyadır. Burada yaşayan bir gurup aykırı tip (ki bunlar Heavy Metal akımının üyeleri ya da punk kültürünü benimsemişler ile farklı ırklara mensup, işsiz güçsüz fakirlerden oluşmaktadır) bu durumdan rahatsızlık duyar. Hükümetin acımasız temizlik birimlerine karşı savaşmaya karar verirler. Ama hükümet uyanık davranıp çetelerin aralarına casuslarını ve provakatörlerini sokmuştur bile. Bu kargaşa ortamında çeteler birbirlerine girerler. Motorsikletli savaşçı Trash (bir ayakkabı dükkanında çalışırken keşfedilen, daha sonra da benzer birkaç filmde göreceğimiz Mark Gregory) ve çetesi de bu savaşın içinde bulurlar kendilerini. Trash, son çare olarak, yardım almak için Bronx'taki en güçlü çetenin lideri olan Canavar / Ogre'a (siyahi istismar sinemasının ünlü kült aktörü Fred Williamson) gider. Filmde kötü provakatör Hammer'ı canlandıran Vic Morrow, bu filmden bir yıl sonra Alacakaranlık Kuşağı (Twilight Zone The Movie-1983) filminin setinde geçirdiği korkunç helikopter kazasında yaşamını yitirmişti. Vic Morrow başka bir Enzo G. Castellari filmi olan Son Jaws'ta da (The Last Jaws / L'Ultimo Squalo-1981) Hamer adlı karakteri oynamıştır. Paketteki ikinci film olan Son Savaşçılar da (The New Barbarians-1982) yine bir Enzo G. Castellari filmi. Yönetmen bu kez, Çılgın Max 2: Yol Savaşçısı (Mad Max 2: The Road Warrior) kreasyonundan sonuna dek yararlanmış. Çevrildikten sonra yığınla taklidi yapılan Çılgın Max 2'nin en keyifli apartmalarından biri olduğunu söyleyebilirim.

Öykü bildik; nükleer savaşlardan sonra, çorak topraklara dönen yeryüzünde, iki ya da daha fazla tekerlekli, modifiye edilmiş araçlar kullanan bir gurup kötü adam, iyilerin kolonilerine dehşet saçar. Tabii bildiğimiz üzere, insanlığın içine düştüğü bu gibi zor durumlar, nedense hep Max gibi kahramanlar, bazen de dünyayı kurtaran Postacı'lar (The Postman-1997) yaratır. Bu filmde ise bir değil, birden fazla kahraman var. Üstelik beyaz bir Yol Savaşçısı'nın (Timothy Brent) yanına süper karizmatik afro bir kahraman Nadir'i (Fred Williamson) koyarak Çılgın Max 2'nin bir parça ırkçı görünen "iyiler beyaz, neredeyse bütün kötüler koyu tenli" önermesine karşı çıkıyor. Kötülerin lideri yine bu tarz filmlerin gediklilerinden George Eastman (Luigi Montefiori). Fevkalade zevksiz kostümler, tam modifiye edilememiş hurda arabalar ve efsanevi rock gurubu Goblin'in elemanı Claudio Simonetti'nın eski bilimkurgu filmlerinin ses efektlerini anımsatan elektronik müziği, yapımı "çöp" film meraklıları için eşsiz kılıyor.
Kutudaki son film New York 2019 (2019-After Fall of New York), kült İtalyan yönetmenlerinden birinin, korku, şok ve özellikle de Edwige Fenech ile çektiği seksi "Giallo" filmleriyle tanınan Sergio Martino'nun imzasını taşıyor. Meraklıları bizde Lanetliler Dağı (Mountain of the Cannibal God-1978) adıyla gösterilen Ursula Andress'li filmden kendisini anımsayacaklardır. Martino New York 2019'u, zaman zaman kullandığı "Martin Dolman" takma adıyla çekmiş.

1999'da çıktığı varsayılan nükleer felaketten nasibini almış New York kenti, aradan geçen 20 yıl zarfında, bir yığın tehlikenin cirit attığı, tehlikeli bir yer haline gelmiştir. Nükleer savaşı, Avrupa, Asya ve Afrika kıtalarının birleşmesi sonucu kurulmuş olan "Eurak"lar kazanmıştır. Amerika ise Alaska'daki gizli bir üste, yeni bir savaş için örgütlenmekte, bu savaşta kendisine yardım edecek kahramanlar aramaktadır. Düştükleri zavallı duruma çare olarak da, Nevada çölündeki kolonilerde yaşam savaşı veren, serseri Percifal'i (Michael Sopkiw) bulurlar. Bu kez "Dünyayı Kurtaran Adam" (aslında Amerika'nın onurunu demek daha doğru) Percifal olacaktır... Ayrıca Sopkiw Türkiye'de Öldüren Dalgalar (Monster Shark / Shark Rosso nell'Oceano-1984) adlı Lamberto Bava filminde de oynamıştır...


Bu filmleri araştırırken rastladığım aynı tarzda birkaç hoş sürprizi de yazmadan edemeyeceğim. Bunlardan biri yıllar önce sinemalarımızda da gösterilen, 1978 yapımı Ölüm Sporu (Death Sport). Yönetmen olarak Henry Suso'nun (Nicholas Nichipor) imzasını taşıyor (jenerikte belirtilmemesine karşın, Roger Corman ile Allan Arkush da yönetmen olarak destek vermişler). Efsanevi Roger Corman yapımı bu film, 1975'te çekilmiş ve gişede bir hayli başarı kazanmış olan Ölüm Yarışı 2000 (Death Race 2000) filminin devamı gibi kotarılmış. David Carradine, Claudia Jennings, Richard Lynch gibi oyuncularıyla, süper uydurma öyküsü ve abuk sabuk kostümleriyle tam bir süpürüntü örneği. Günümüzden 1000 yıl sonra geçen bu filmde mantık aramak imkansız. Bu da filmi çekici ve meraklısına eğlenceli kılan en önemli şey bence. Saf kan "Çöp" ve sadece meraklılarına...

Yıllardır kayıp olan hazinelerden biri de, 1983 mahsulü Dünyanın Son Savaşçıları'ydı (Warrior of the Lost World). David Worth'un (ve de jenerikte belirtilmemiş olmasına karşın Fred Williamson'un) yönettiği bu filmde yine nükleer savaş mevzu bahis. Bunu fırsat bilen kötüler "Omega" logosuyla kendi diktatörlüklerini kurup, kurtarılmış bölgeleri egemenlikleri altına almak istemektedirler. Motorsikletli ve de Çılgın Max kostümlü bir Yol Savaşçısı (Robert Ginty), iyilerin saflarına geçip, kötülerle amansız bir savaşa girişir. Fred Williamson da ona yardım eder. Kötü Omega diktatörünü, Cadılar Bayramı (Halloween) serilerinden Dr. Loomis olarak bildiğimiz Donald Pleasence oynamış. Hiç bir ekstra özellik bulunmamasına karşın, meraklısınca sadece film için alınacak DVD'lerden biri Dünyanın Son Savaşçıları...

Çılgın Max 2'den yıllar sonra çekilen bir diğer taklit film de Çelik Öncü (Steel Frontier-1995). Kıyamet sonrası dekorları içinde geçen "Spaghetti Western" tarzı bu filmi, Paul G. Volk ile Jacobsen Hart yönetmişler. Karizmatik aksiyon filmleri oyuncusu Joe Lara, motorsikletli, western kostümlü bir Yol Savaşçısı'nı, kült karakter oyuncusu Brion James kötülerin başını, "B" filmlerinin gediklilerinden Bo Svenson ise çetenin önemli elemanlarından birini oynuyorlar. Karizmatik aksiyon sahneleri ile dolu olan bu filmin yapımcılığını, aşırı patlamalı, bol gürültülü "B" tipi aksiyon filmlerinin şirketi "PM" üstlenmiş. Ayrıca "Troma Films" bir süre önce, Lucio Fulci'nin, yine Fred Williamson'lu Son Barbarlar'ını (Fighting Centurions: Rome 2072 A.D.-1984) DVD olarak piyasaya sürdü. Bu arada 1990 Savaşçıları'nın devamı Son Adam (Bronx Warriors 2 / Escape from Bronx-1983) İngilterede DVD olarak yayınlandı (bu iki filme başka bir yazımızda uzun uzun değinmeyi düşünüyoruz)...
Not: Bu yazı, DVD+ dergisinin Nisan 2007 tarihli sayısında, "Tehlikeli Bölge" adlı köşemde yayınlanmış, buradaki ikinci yayımında tarafımdan küçük değişiklikler yapılmıştır...
Ayrıca, Post-Apocalyptic filmleri seviyorsanız; üyesi olduğum www.post-apocalypse.co.uk 'i mutlaka ziyaret edin...
Bu tarz, "B", Trash, Cult, Kitsch, Gore & Extreme, Ero-Trash vb. türde filmleri arıyorsanız, sizler için kurulmuş olan SUPER TRASH CINEMA'ya üye olabilirsiniz... SUPER TRASH CINEMA ; www.fantastiksinema2.blogspot.com
ya da www.amazon.com 'a bakabilirsiniz...

20 Haziran 2007 Çarşamba

*FANTASTİK SİNEMA'YA KOMŞU KARDEŞ BLOGLAR...

FANTASTİK SİNEMA, Mayıs 2007'de yaşama geçmesine karşın, kökleri ve arşiv birikimi 30 yıl öncesine dayanan bir veri kaynağıdır. Sadece meraklılarıyla, daha özgür bir alanda bir şeyler paylaşmak amacıyla bu kostümünü giymiş ve görünür olmuştur. Yeni evine taşınmış, komşuları tarafından ziyaret edilmiştir. Her taşınılan yeni yerde iyi ya da kötü komşular da olacaktır elbette. Kötü olana gözümüzü kapayıp iyi olanlardan sözetmek istiyorum sizlere burada. Bizi ziyaret eden iki önemli komşumuzdan, hatta blog kardeşimizden sözediyorum; SİNEMATİK ve ÖTEKİ SİNEMA blog siteleri...

SİNEMATİK; Gökay (Yojimboo) ve Utku (Legoman) adlı "B", Trash, ve Fantastik Kült filmlerine meraklı (özellikle de Cüneyt Arkın-Çetin İnanç ikilisinin filmlerine) iki arkadaşın kurduğu, beslediği ve büyüttüğü önemli bir "Alternatif Sinema" bloğu. Kült özellikleri taşıyan filmleri, oyuncuları, yönetmenleri takip etmek istiyorsanız siteye gözatın derim... Gökay İstanbul'dan, Utku İtalya'dan siteyi hazırlarlarken, onlara bu yolculuklarında yardım eden arkadaşlardan biri olmak isterseniz de yazın derim... Sitede binbir güzellikler arz-ı endam ederken, göze çarpan hiç bir abesle iştigal durumu yok mu? var dı, onu da Gökay bir ölçüde düzeltti sanırım; Oyuncuların, yönetmenlerin, daha doğrusu kişilerin suratlarına, alınlarına, yarı transparan SİNEMATİK logosunu çakmak. Ayıp kaçıyordu ve bu durum bir ölçüde düzeltildi sanırım... Bu şahane site için; http://www.sinematik.blogspot.com/ 'e girin...

Önemli bir kardeş-komşu site de ÖTEKİ SİNEMA: midnight Movies... Murat Şen editörlüğünde, kapılarını yerli, yabancı "B", trash, kült filmlere açmış... İnsan içine dalınca çıkmak bilmiyor. Bu sitede, İtalyan Mad Max klonlarından, Hammer korku filmlerine geniş bir "Alternatif Sinema" yelpazesi işleniyor. Site ayrıca zamanının kült dergilerinden Geceyarısı Sineması'nda yayınlanmış bazı makaleleri de arşiv babında misafirlerine sunuyor... Gezmek için; www.midnight.blogcu.com 'i tıklayıverin...

İki site de görsel olarak birer hazine değerinde. SİNEMATİK kendi sistemini kurup, belli bir çizgide gitmeyi tercih ederken, ÖTEKİ SİNEMA, daha çok punk kültürüne yakın duran "Post-Apocalyptic" yaklaşımıyla, CUT-UP tekniklerinden sonuna dek yararlanıyor ve bu haliyle de
geçmiş yılların Punk Fanzinlerinin havasını taşıyor... Makalelerin ve resimlerin başka kişiler tarafından (Yoksa öteki mi demeliyim) istendiği gibi alınıp, kesilip, biçilip yeniden yaratıma sunmasını serbest bırakıyor. Zaten kendi uyguladığı bir sistem olan Cut-Up'ı kutsuyor ve kendini sonsuz paylaşıma açıyor. Ama söz konusu olan sinema tarihi ise Cut-Up tekniği bir yerden sonra özgün malzemelerle yeni makaleler yaratılmasını önleyen bir teknik olageldiğinden, belkide tek kusurunu burda görüyoruz ÖTEKİ'nin... "Meraklısına" düsturuyla yola çıkan bir sitenin sesi kulağa hoş geliyor... Güzel, amma meraklısı zaten bu olayların sıkı
takipçisi olduğu için ÖTEKİ'ndeki Cut-Up makaleleri, orjinal kaynaklarından okumuş olarak kapıdan girdiğinde, üzülebiliyor... Kusurlar giderilemez değil. Özgün ve yeni makalelerle bu iş çözülür. Amaç sadece görsellik ise, ÖTEKİ SİNEMA'ya lafım yok. Baştan sona titizlikle hazırlanmış grafiklerle, kalite olarak yurt dışı sitelerin bir çoğuna fark atar.
Kardeşler asi olur bazen. Abilerini dinlemezler. Biz de olduk... Asaleti orada buluruz sandık. Fanzin çıkartırken Ustamız Giovanni Scognamillo'dan ne eleştiriler aldık, ne dayaklar yedik. Haddi hesabı yok... Önemli olan o asiliği kendi kostümünle uçurmak. Hiç Batman kostümüyle uçan Superman gördünüz mü? Hoş benim için ikisinin de farkı yok. Ama biz ne Batman ne de Superman kostümüyle maceraya atılalım derim... Kardeşlerime kucak dolusu sevgilerimi gönderirim. Çay içmeye beklerim..

Metin Demirhan
Lobby: The Man Hunter / The Devil Hunter / Sexo Canibal / Jungfrau Unter Kannibalen / (Jesus Franco-İtalya-Fransa-İspanya-B.Almanya-1980) / Öteki Sinema bloğundan alınmıştır.
www.imdb.com/title/tt0080486/